Eða mamma sín !

  Móðir barnsins, Delgado er ekki sátt. Hún hefur nú höfðað mál gegn sjúkrahúsinu og segir :  „Þetta er stórmál. Í framtíðinni mun hann spyrja hvers vegna hann er ekki eins og pabbi sinn."

  Ekki er það minna mál ef hann spyr afhverju hann er ekki eins og mamma sín ! !

Barn umskorið fyrir misskilning

Glænýjar myndir úr Eyjum.

  Hér er mynd sem tekin var rétt klukkan rúmlega 8 í kvöld af Eldfellinu í Eyjum af Eyjafjallajökli svona þegar norðanáttin var að hreinsa af honum skýjahuluna.  Þetta er svona mynd frá einu eldfjallinu af öðru.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gjóskufall í Vík í Mýrdal

Ámátlegt rökþrot.

   Nú rembast þeir eins og rjúpan við staurinn við að réttlæta þennan óskapnað og minnisvarða um eyðsluhyggju og sóun síðustu ára.  Því tónlistarhús er auðvitað ekkert annað.  Kostnaðurinn og rekstur þessa húss leggst sem drápsklyfjar á þjóðina á versta tíma.

  Þessir sömu menn munu koma eftir 3 eða 6 eða 9 ár og reyna að telja okkur trú um að bygging þessa húss hafi verið skynsamleg þrátt fyrir allt.  Þetta munu þeir reyna eftir að aurunum hefur verið pungað út og þeir afskrifaðir í bókhaldinu því þá hefur fólkið í landinu greitt fyrir allt bruðlið.  En reksturinn einn og sér er svo þungur að það tekur líklega minnst áratug eða tvo að ná honum niður í það sem þjóðin hefur efni á ef hagvöxtur verður viðstöðulaus.

  Nei, þessi bygging er sannkallað hryllingsafkvæmi eyðsluseminar.  Er nema furða að ælan komi upp í kok margra.

   Vil enn og aftur minna á að þetta hús átti að kosta 6 milljarða árið 2002, en er skv. nýjustu útreikningum komið vel yfir 26,5 milljarða (25 milljarða fyrir ári) !  Og enn vilja menn halda áfram með þennan óskapnað góðærisruglsins !

  Og reikningskúnstirnar um rekstrartekjur þess á ári, hvernig líta þær út :

  Framlag ríkis og borgar ... 808.000.000   Leiga frá Sinfóníunni ....... 101.000.000
  Salir og fundaherbergi .... 229.000.000   Veitingarými .................... 140.000.000
  Aukin aðstaða ................. 190.000.000    Bílastæði ........................    63.000.000
  Aðrar tekjur ...................  121.000.000
  Semsagt halli upp á 50 % og hluti af hinum tekjunum koma beint frá ríki eða borg svo hallinn er í raun talsvert meiri.  T.d. er Sinfóníuhljómsveitin bundin í báða skó með leigu næstu árin og ekkert unnt að skera þar niður að óbreyttu!   Athugið þessar tölur vel.  Hvaða lærdóm má draga af þeim ?  Hreinlega draumsýn úr fílabeinsturnum fáránleikans.  Þetta eru svona dæmigerðar tölur þar sem menn eru að reikna sig niður að núlli.  Og hvaðan kemur hvelftin af peningum í reksturinn ?  Frá ríki og bæ.  Ætla menn virkilega að halda áfram að réttlæta þetta bull ?

  Nú þegar þarf að spara í öllum hornum, sjúkrahúsum, elliheimilium og á geðsjúkum þá er þetta verkefni það mikilvægasta.  Er Salurinn í Kópavogi bara ekki full nógu góður enn um sinn ?

  Og hver eru rekstrargjöldin á ári ?

  Stjórnun og skrifstofa ........ 176.000.000    Markaðskostnaður .............   20.000.000
  Lausráðið starfsfólk ........... 114.000.000    Starfslið á tónleikum ..........   72.000.000
  Fasteignagjöld .................. 147.000.000     Viðhald .............................. 111.000.000
  Orka, sorp, gæsla, ræsting    80.000.000    Tryggingar og bílastæði ....    71.000.000
  Afborganir og vextir .........  860.000.000

  Vaxtaklafar næstu áratugi !  Það er greinilegt að þetta var allt saman reiknað út fyrir hrunið með þeirri blindu sem menn voru þá haldnir.  Og hvað með samkeppnissjónarmiðin, hvað segja þeir sem eru að reka sali á þessu sviði ?

  Ríkisstjórnin segir að spara þurfi 170 milljarða á næstu 3 árum og öllum finnst mikið til koma, en þarna er bara 10% af þeirri tölu í tóma vitleysu.

Harpan mun skapa mikinn gjaldeyri

Gorkúlur á skítahaug !

  Það var svo sem auðvitað að nú sé mikilvægast að koma á fót fleiri stofnunum í höfuðborginni, þegar það liggur fyrir að leggja eigi þær niður í löngum röðum úti á landsbyggðinni.  Staðreyndin hefur verið sú að góðærið lét ekki sjá sig víða úti á landi og allt var þar með sama sniði og síðustu áratugi.

  Í höfuðborginni uxu stofnanir eins og gorkúlur á skítahaug og þarf ekki nema að aka um nokkrar götur í borginni til að sjá marmarahallirnar og allra handa stofnanir á öllum hornum.  Nú á sem sagt að halda áfram á sömu braut.

  Ætli það sé ekki viturlegra að reyna að fara að draga eitthvað saman seglin þarna í henni Reykjavík.  Helst hallast ég að því að menn kunna ekki lengur að haga ríkisrekstri innan eðlilegra marka og menn séu einungis sérfræðingar í að blása út báknið, a.m.k. voru það þeir sem þóttu flottastir.  Þá væri e.t.v. ráð að fá fólk sem ekki tók þátt í þessu bulli til ráðgjafar.

Þessi mynd er reyndar ekki tekin í miðborg Reykjavíkur.

Stofna Bankasýslu ríkisins

Aflúsun tímabær.

   Einhver staðar verður að taka peningana eða spara.  Það er kristalljóst að það hefur lengi verið brýn nauðsyn á að aflúsa ríkisfjármálin, útgjöldin hafa vaxið stjórnlaust og alls kyns gæluverkefni hafa baðað sig í seðlum.  Þá hafa stofnanir þanist út og nýjar verið stofnaðar eins og gorkúlur á skítahaug. Þetta hefur gerst í tíð fyrri ríkisstjórna meðan á góðærinu stóð.

  Niðurskurður í ríkisrekstri mun samt auka atvinnuleysið og kemur þannig í bakið á mönnum.  Þá erum við landsbyggðarmenn alltaf hræddir við niðurskurð því hann hefur alltaf bitnað mest á þeim sem eru í fjarlægð við höfuðborgina.  Það er þannig með þá sem búa langt frá þeim stofnunum sem taka ákvarðaninar að þeir eru ekki alltaf þar inni á teppi til að hafa áhrif á töku mikilvægra ákvarðana.  Hinir sem eru í næstu götu eða á næstu hæð eru þarna eins og skipsrottur og geta komið sínum sjónarmiðum að.  Þess vegna er þessi tilhneiging alltaf fyrir hendi.  Og þess vegna er svo áríðandi að hluti ákvarðana sé tekinn nær fólkinu en ekki í einhverjum fílabeinsturnum. Það er brýn nauðsyn á að flytja mikilvægar stofnanir út á land en ekki öfugt. 

  Ég fór á fund með þremur þingmönnum sjálfstæðisflokksins í Suðurkjördæmi í hádeginu í dag.  Þar kynnti Ragnheiður Elín tillögur flokksins um efnahagsaðgerðir og Árni og Unnur Brá töluðu líka við fundarmenn.

  Sú tillaga að skattleggja lífeyrissparnað jafnóðum hefur vakið athygli og ætti að skapa dágóðar tekjur.  Þetta er e.t.v. ágætis hugmynd, ég hef ekki velt henni mikið fyrir mér eða áhrifum hennar.  Það er þó mikill kostur ef þetta kæmi í veg fyrir ofurskattlagningu á vinnandi fólk í landinu eða erfiðan niðurskurð.

  Skattlagning yrði auðvitað í formi veltu- og hátekjuskatta og auðvitað takmörk fyrir því hversu langt má ganga í þeim efnum, nú þegar hvetja þarf fólk til að vinna landinu gagn.   Margir í sjómannastétt hafa verið meðal hátekjumanna og ekki hvetur þetta þá áfram.  En sjálfsagt að leggja að mörkum.

  Tók til máls á fundinum eftir að Ragnheiður hafði sagt okkur hversu ung og menntuð þjóðin væri með allar auðlindirnar, orku, fisk, vatn og land.  Sagði þá að þegar ég var í sveit þá hafi sólin skinið, grasið vaxið og þótt það hefði verið hörku þurrkur þá var það bara þannig að sumir bændur hreinlega slógu ekki sín tún.  Svo það er ekki nóg að hafa allar bjargir í lagi, það þarf að sækja þær og bætt við að mér sýndist ráðagerð vera uppi um að nú ætti að svelta fjósamanninn sem mjólkaði blassaða mjólkurkúna og það væri ekki góð latína og þá væri skammt í mjólkurskort.

Ekki velta vandanum á næstu kynslóðir

Tuðruferð í Bakkafjöru.

  Við feðgarnir vorum svo heppnir nú í kvöld að fá að fljóta með Viktori rakara og Óskari Pétri ljósmyndara upp í Bakkafjöru til myndatöku.

  Varnargarðarnir eru komnir spölkorn út í sjóinn, kannski 50 metra og vinna í fullum gangi.  Óskar myndaði búkollurnar sturta mölinni fram af enda varnargarðanna.  Ekki var skjól af görðunum, en við fórum ansi nálægt landi og sáum að einmana selur var líka þarna að kanna aðstæður.

  Kort af siglingaleiðinni.

  Stuttu síðar kom Herjólfur í ljós upp úr sjóndeildarhringnum og voru þeir einnig að sigla að varnargörðunum.  Nokkrar myndir voru teknar og síðan haldið heim.  Pusaði svolítið yfir okkur á þessum þvælingi við fjöruna.

  Við Ystaklett var mikill fjöldi af Skrofum í sjónum og gaman að sjá þær svífa yfir haffletinum, enda Skrofan fluglétt með afbrigðum.

Fílabeinsturn fáránleikans.

  "Ekki meir, ekki meir !"  Svo virðist sem stjórnmálamenn séu loksins að vakna af þyrnirósarsvefninum og farnir að átta sig á að svona bruðl heyrir sögunni til.

  Hús, sem átti að kosta 6 milljarða árið 2002 er skv. nýjustu útreikningum komið í yfir 25 milljarða !  Og enn vilja menn halda áfram með þennan óskapnað góðærisruglsins !

  Og reikningskúnstirnar um rekstrartekjur þess á ári, hvernig líta þær út :

  Framlag ríkis og borgar ... 808.000.000
  Leiga frá Sinfóníunni ....... 101.000.000
  Salir og fundaherbergi .... 229.000.000
  Veitingarými ................... 140.000.000
  Aukin afstaða ................. 190.000.000
  Bílastæði ........................    63.000.000
  Aðrar tekjur ...................  121.000.000

  Semsagt halli upp á 50 % og hluti af hinum tekjunum koma beint frá ríki eða borg svo hallinn er í raun talsvert meiri.   Athugið þó þessar tölur vel.  Hvaða lærdóm má draga af þeim ?  Hreinlega draumsýn úr fílabeinsturnum fáránleikans.  Þetta eru svona dæmigerðar tölur þar sem menn eru að reikna sig niður að núlli.  Og hvaðan kemur hvelftin af peningum í reksturinn ?  Frá ríki og bæ.  Ætla menn virkilega að taka þessa endaleysu að sér til langframa ?

  Nú þegar þarf að spara í öllum hornum, sjúkrahúsum, elliheimilium og á geðsjúkum þá er þetta verkefni það mikilvægasta.  Er Salurinn í Kópavogi bara ekki full nógu góður enn um sinn ?

  Og hver eru rekstrargjöldin á ári ?

  Stjórnun og skrifstofa ........ 176.000.000
  Markaðskostnaður .............   20.000.000
  Lausráðið starfsfólk ........... 114.000.000
  Starfslið á tónleikum ..........   72.000.000
  Fasteignagjöld .................. 147.000.000
  Viðhald .............................. 111.000.000
  Orka, sorp, gæsla, ræsting    80.000.000
  Tryggingar og bílastæði ....    71.000.000
  Afborganir og vextir .........  860.000.000

  Ætla menn sem sagt að binda sig í vaxtaklafa næstu áratugi ?  Og starfsfólkið, það er sem sagt reiknað með 40-70 manns þarna í vinnu og fleiri þess fyrir utan.  Og vextir og afborganir dekka fjórum sinnum hærri tölu.  Það er greinilegt að þetta var allt saman reiknað út fyrir hrunið með þeirri blindu sem menn nvoru þá haldnir.  Og hvað með samkeppnissjónarmiðin, hvað segja þeir sem eru að reka sali á þessu sviði ?

  Ríkisstjórnin segir að spara þurfi 170 milljarða á næstu 3 árum og öllum finnst mikið til koma, en þarna er bara 10% af þeirri tölu í tóma vitleysu.

  Nei, ég legg til, enn og aftur, hættið þessari vitleysu og vaknið.

Vill að áform um tónlistarhús verði endurskoðuð

Hefur oft gerst áður úti á landi !

  Það er svolítið einkennilegt að lesa þessar tillögur um að nauðsynlegt sé að skera niður húsnæðisskuldir um 20% þar sem fólk sé að missa húsin sín.  Ég heyrði þó um daginn athyglisvert sjónarmið - Þetta hefur nefnilega oft gerst áður án þess að ráðamenn hafi farið á límingunum.

  Það hefur verið að gerast á umliðnum árum og áratugum að atvinna fólks í litlum sjávarbyggðum og í sveitum hefur horfið og þetta fólk hefur þurft að leita annað til að fá atvinnu.  Húsnæði þess hefur þá orðið verðlaust í stórum stíl, en það hefur þurft að bíta í það súra epli og tapað nánast aleigunni.

  Þá var viðkvæðið oft : "Þér var nær að búa á þessu fja .. krummaskuði"

  Hvað er svona ólíkt með þessum tveimur dæmum ?  Er einhver ástæða til að hlaupa upp til handa og fóta 

Hafnar flatri niðurfærslu skulda

Eva Joly sagði það allt !

  Ég var að horfa á Evu Joly  (rannsóknardómara) í endursýningu Silfursins áðan og í stuttu máli sagði hún þetta allt saman.

  Það ætti í raun að endursýna þáttinn daglega næstu vikuna svo fólk skilji við hvað er að eiga þegar verið er að ræða að ná lögum yfir sökudólga íslenska bankahrunsins og láta þá svara til saka.  Hún lýsti  nákvæmlega þeim veruleika sem blasir við.

  Hún ræddi um þá gífurlegu vinnu sem bíður rannsóknaraðila - og þar mega ekki verða nein vettlingatök og mannskap má ekki skera við nögl.  Þjóðin verður að fá réttlæti og sannleikann upp á borðið eins fljótt og unnt er.

  Baugsmálið er sá vegvísir sem verður að forðast.  Það mál fór nákvæmlega eins og Eva sagði að hætt væri við.  Og hún ræddi um dómara (af mikilli þekkingu).

Olígarkar á barmi gjaldþrots

Orð Davíðs 17/11 2007.

Grein í DV 17. nóvember 2007 :

"Bjargbrúnarkenning seðlabankastjóra slegin af

Laugardagur 17. nóvember 2007 kl 14:13

Höfundur: ([e-mail])

Guðmundur Ólafsson hagfræðingur segir ekki sjá betur en að bandaríski hagfræðingurinn Arthur B Laffer hafi í fyrirlestri hér á landi fyrir helgina slegið af kenningu Davíðs Oddssonar seðlabankastjóra um að þjóðin væri á bjargbrúninni vega skuldasöfnunar fyrirtækja og einstaklinga erlendis. "Þetta er bara órökstutt bull. Það veit enginn almennilega hvað við er átt með að þenslan sé of mikil og að hagkerfið geti ofhitnað. Laffer blés af bjargbrúnarkenningu Davíðs Oddsonar seðlabankastjóra heyrðist mér. Hún felst í því að bankastjórinn hefur miklar áhyggjur af skuldasöfnun almennings og fyrirtækja í útlöndum og að við séum komin að mörkum þess sem þjóðfélagið þolir í þeim efnum. Það var í fyrsta skipti í veraldarsögunni sem seðlabankastjóri kvartaði yfir því um daginn að almenningur keypti leikföng," segir Guðmundur. Nánar er rætt við Guðmund um þetta í nýju viðtali hér á vefsíðu dv.is.  "

   Hér vantaði ekki hrokann, lítilsvirðinguna og háðið.

  Það má segja að mjög erfitt hefur verið á þessum tíma fyrir ráðandi öfl að nota of sterk orð um stöðu bankanna (ef hún hefur verið talin mjög slæm að þeirra áliti), þar sem slíkar yfirlýsingar hefðu, ef þeim hefði verið trúað kallað á BANKAÁHLAUP.  Svo það má segja að slík gagnrýni hefði getað haft afar slæmar afleiðingar og þá er næsta víst hverjum hefði verið kennt um.  En það breytir þó ekki því að stjórnvöld og eftirlitsaðilar hefðu átt að bregðast við þessum viðvörunum.